Van 2 september tot 14 oktober is in het Holstohus in Olst een expositie en daarmee de werken te zien van Meta Leefkens en Anky Essink.
Voor Meta Leefkens is het vlechten met stro begonnen met het vlechten van de oude oogstsymbolen. Vanaf de tijd dat er gezaaid werd werden er na het oogsten van het graan oogstsymbolen gevlochten. Deze symbolen werden in het huis, bij de schuur of op het erf opgehangen om de korengeesten te eren en zo te hopen dat de volgende oogst weer voldoende zou zijn om de bevolking te voeden.Deze vlechttechnieken zijn dus duizenden jaren oud !
Zo’n 20 jaar geleden is Meta Leefkens begonnen om van dit materiaal hoeden te vlechten. Geen gewone strohoeden maar aparte, unica, haute-couture hoeden. Daarna volgde het bewerken van schoenen bij een bepaalde hoed. Zo ontstond er een mooie combinatie vooral voor exposities. Het maken van deze combinaties is een grote inspiratie en geeft veel plezier tijdens de uitvoeringen van dit strovlecht-ambacht.Het is voor Meta een sport om met de hoeden mee te doen aan internationale hoedenwedstrijden. Mede door het gebruik van dit uitzonderlijke materiaal voor een hoed is zij al menigmaal in de prijzen gevallen wat een bekroning is op het werk en een stimulans om door te gaan. Verschillende van haar hoeden bevinden zich inmiddels in musea in diverse landen.
Met deze expositie wil zij U een kijkje geven in de techniek van het strovlechten en de verwerking hiervan.
Anky Essink
Niet het vele is goed, maar het minimale in haar werk komt duidelijk naar voren. Onderlagen van verf, materie en papier geven een onderling verband, een totaliteit. Haar werken hebben een gelaagdheid, die je doet vermoeden dat er veel overwegingen aan vooraf zijn gegaan, voordat er met een robuust gebaar een werk ontstaat. Soms is het directe gebaar te zien en te voelen. Het zijn lichte werken met zwarten, roden en gelen, geïnspireerd door muziek. Haar handschrift is die van een gevoelsmens, dat schildert, tekent en schrijft als een musicus. Haar relatief kort verblijf in een huis aan de rivier heeft haar verlangen naar oneindige verten aangewakkerd. Nog steeds trekt de rivier met haar stromen en onderstromen. Ze kan niet anders dan daarover schilderen. De luchten, het water, de horizon, de huizen in de verte. Soms kleurrijk, soms heel ingetogen.